مفهوم اصل پراكنده بودن خطرهاي بيمه شده چيست؟
بيمهگر از نظر توان و قدرت مالي، محدوديت دارد لذا مبلغ معيني ميتواند خسارت بپردازد و بههمين دليل است كه از ريسكهائي كه قبول ميكند بخشي را متناسب با توان مالي به حساب شركت خود نگه ميدارد و بقيه را از طريق تأمين پوشش اتكائي نزد بيمهگران اتكائي داخلي يا خارجي بيمه اتكائي ميكند كه به آن ̎توزيع جهاني ريسك̎ ميگويند. حال اگر حادثهاي رخ دهد (براي مثال، حوادث فاجعهآميز كه تعداد زيادي از موارد بيمه شده خسارت ميبيند) بيمهگر بايد خسارتهاي متعددي پرداخت كند.
لينك سايت براي خريد بيمه:https://www.bimilike.com/
بههمين دليل، بيمهگر ميزان سهم نگهداري خود را بر اسا تجمع يا تراكم خطر كنترل ميكند. يعني، اگر خطر بيمه شده تحقق پيدا كرد و تعداد زيادي از بيمهگذاران يك طبقه ريسك دچار خسارت شدند بيمهگر تا چه حد توان پرداخت خسارت دارد. بيمهگر با تكيه بر اصل كنترل تجمع ريسك، سعي ميكند كه ريسكهاي بيمه شده در سطح جغرافيائي وسيعي پراكنده باشند تا بتواند از جمعآوري حق بيمه از نقاط جغرافيائي وسيع، خسارت وارده در يك منطقه جغرافيائي محدود را بپردازد.
ضربالمثلي در اين مورد هست كه ميگويد: ̎بيمهگر همه تخممرغهايش را در يك سبد قرار نميدهد تا چنانچه سبد افتاد همه تخممرغها نشكند̎. در اين ضربالمثل خطرهاي بيمهشده به تخممرغ تشبيه شدهاند. براي مثال، اگر بيمهگر كالاهاي بيمه شده در يك كشتي را بيمه كرده است، يك تجمع خطر است. ميزان پذيرش ريسك و ظرفيت نگهداري بيمهگر در اين كشتي بايد به اندازهاي باشد كه قدرت و توان مالي شركت بيمه اجازه ميدهد. هنگامي كه كالاهاي بيمه شده يا حتي خود كشتي نزد بيمهگر واحد بيمه شده و متجاوز از ظرفيت پذيرش بيمهگر است بايد فوراً قسمت اتكائي شركت بيمه براي مازاد بر ظرفيت نگهداري، پوشش اتكائي لازم را تهيه كند. به همين علت، شركتهاي بيمه براي هر كشتي كه كالاي بيمه شده در آن دارند، براي كنترل تجمع خطر، كارت كشتي تهيه ميكنند.
بيمه گر
بيمهگر شخصي است حقوقي كه در مقابل دريافت حقبيمه از بيمهگذار تعهد جبران خسارت و يا پرداخت وجه معيني را در صورت وقوع حادثه به عهده ميگيرد. در ماده 31 قانون تاسيس بيمه مركزي ايران و بيمهگري چنين آمده: عمليات بيمه در ايران به وسيله شركتهاي سهامي عام ايراني كه كليه سهام آنها با نام بوده و با رعايت قانون و طبق قانون تجارت به ثبت رسيده باشند انجام خواهد گرفت.
مفهوم اصل پراكنده بودن خطرهاي بيمه شده چيست؟
بيمهگر از نظر توان و قدرت مالي، محدوديت دارد لذا مبلغ معيني ميتواند خسارت بپردازد و بههمين دليل است كه از ريسكهائي كه قبول ميكند بخشي را متناسب با توان مالي به حساب شركت خود نگه ميدارد و بقيه را از طريق تأمين پوشش اتكائي نزد بيمهگران اتكائي داخلي يا خارجي بيمه اتكائي ميكند كه به آن ̎توزيع جهاني ريسك̎ ميگويند. حال اگر حادثهاي رخ دهد (براي مثال، حوادث فاجعهآميز كه تعداد زيادي از موارد بيمه شده خسارت ميبيند) بيمهگر بايد خسارتهاي متعددي پرداخت كند.
لينك سايت براي خريد بيمه:https://www.bimilike.com/
بههمين دليل، بيمهگر ميزان سهم نگهداري خود را بر اسا تجمع يا تراكم خطر كنترل ميكند. يعني، اگر خطر بيمه شده تحقق پيدا كرد و تعداد زيادي از بيمهگذاران يك طبقه ريسك دچار خسارت شدند بيمهگر تا چه حد توان پرداخت خسارت دارد. بيمهگر با تكيه بر اصل كنترل تجمع ريسك، سعي ميكند كه ريسكهاي بيمه شده در سطح جغرافيائي وسيعي پراكنده باشند تا بتواند از جمعآوري حق بيمه از نقاط جغرافيائي وسيع، خسارت وارده در يك منطقه جغرافيائي محدود را بپردازد.
ضربالمثلي در اين مورد هست كه ميگويد: ̎بيمهگر همه تخممرغهايش را در يك سبد قرار نميدهد تا چنانچه سبد افتاد همه تخممرغها نشكند̎. در اين ضربالمثل خطرهاي بيمهشده به تخممرغ تشبيه شدهاند. براي مثال، اگر بيمهگر كالاهاي بيمه شده در يك كشتي را بيمه كرده است، يك تجمع خطر است. ميزان پذيرش ريسك و ظرفيت نگهداري بيمهگر در اين كشتي بايد به اندازهاي باشد كه قدرت و توان مالي شركت بيمه اجازه ميدهد. هنگامي كه كالاهاي بيمه شده يا حتي خود كشتي نزد بيمهگر واحد بيمه شده و متجاوز از ظرفيت پذيرش بيمهگر است بايد فوراً قسمت اتكائي شركت بيمه براي مازاد بر ظرفيت نگهداري، پوشش اتكائي لازم را تهيه كند. به همين علت، شركتهاي بيمه براي هر كشتي كه كالاي بيمه شده در آن دارند، براي كنترل تجمع خطر، كارت كشتي تهيه ميكنند.
بيمه گر
بيمهگر شخصي است حقوقي كه در مقابل دريافت حقبيمه از بيمهگذار تعهد جبران خسارت و يا پرداخت وجه معيني را در صورت وقوع حادثه به عهده ميگيرد. در ماده 31 قانون تاسيس بيمه مركزي ايران و بيمهگري چنين آمده: عمليات بيمه در ايران به وسيله شركتهاي سهامي عام ايراني كه كليه سهام آنها با نام بوده و با رعايت قانون و طبق قانون تجارت به ثبت رسيده باشند انجام خواهد گرفت.